Dane celne importu tworzyw sztucznych do Chin

Dane celne importu tworzyw sztucznych w Chinach

Definicja plastiku

Plastik to materiał składający się z szerokiej gamy syntetycznych lub półsyntetycznych związków organicznych, które są plastyczne i można je formować w stałe przedmioty. Tworzywa sztuczne to zazwyczaj polimery organiczne o dużej masie cząsteczkowej, ale często zawierają inne substancje. Są one zwykle syntetyczne, najczęściej otrzymywane z produktów petrochemicznych, ale wiele z nich jest wytwarzanych z materiałów odnawialnych, takich jak kwas polimlekowy z kukurydzy lub celuloza z lintersu bawełnianego. Plastyczność jest ogólną właściwością wszystkich materiałów, które są w stanie nieodwracalnie odkształcić się bez pękania, ale dzieje się tak w przypadku tej klasy polimerów formowalnych, że ich nazwa kładzie nacisk na tę zdolność.
Ze względu na ich stosunkowo niski koszt, łatwość produkcji, wszechstronność i nieprzepuszczalność wody, tworzywa sztuczne są wykorzystywane w ogromnej i stale powiększającej się gamie produktów, od spinaczy do papieru po statki kosmiczne. Wyparli już wiele tradycyjnych materiałów, takich jak drewno, kamień, róg i kość, skóra, papier, metal, szkło i ceramika, w większości ich dawnych zastosowań. W krajach rozwiniętych około jedna trzecia plastiku jest wykorzystywana w opakowaniach, a jedna trzecia w budynkach, takich jak rury stosowane w instalacjach wodno-kanalizacyjnych lub siding winylowy. Inne zastosowania to samochody (do 20% plastiku), meble i zabawki. proporcje mogą być różne – np. podobno 42% konsumpcji w Indiach przypada na opakowania. Tworzywa sztuczne mają również wiele zastosowań w medycynie, w tym implanty polimerowe, jednak w dziedzinie chirurgii plastycznej nie ma nazwy zastosowania tworzywa sztucznego , ale raczej bardziej ogólne znaczenie słowa plastyczność w odniesieniu do przekształcenia ciała.
Pierwszym w pełni syntetycznym tworzywem sztucznym na świecie był bakelit, wynaleziony w Nowym Jorku w 1907 roku przez Leo Baekelanda, który ukuł termin „tworzywa sztuczne”. Wielu chemików przyczyniło się do rozwoju materiałoznawstwa tworzyw sztucznych, w tym laureat Nagrody Nobla Hermann Staudinger, którego nazywano „ojcem polimeru”. chemii” i Herman Mark, znany jako „ojciec fizyki polimerów”. Sukces i dominacja tworzyw sztucznych, które rozpoczęły się na początku XX wieku, wywołały obawy środowiskowe dotyczące ich powolnego tempa rozkładu po tym, jak zostały wyrzucone jako śmieci ze względu na skład bardzo dużych cząsteczek . Pod koniec stulecia jedno podejście do tego problemu spotkało się z szerokimi wysiłkami na rzecz recyklingu.